Kičica kao lek
Grozničava trava, zimničarka, kitica mala, grčika, grko zelje.
1. Donji deo stabljike sa korenom 2. Gornji deo biljke u cvetubrih osobina kojima je obdarena ova biljka naime, upotrebljava se protiv groznice i vatre, o čemu će biti govora.
Ona ima i tu osobinu da pokreće na rad organe za varenje, podstiče ih da luče sokove za varenje i umiruje bolove kod nervoznih bolesnika .
Upotrebljava se kao čaj u dozi 30 grama na litar vode, ili kao tinktura po 2—10 grama dnevno (do 200 kapi). Ili kao isparen vodeni raso (talog od isparenog vodenog rasola), u količini od 1/2 do 1 grama dnevno navrh noža. Sve pre jela.
Postoji više vrsta ovog roda: niska, uzanolisna, pribrežna itd., ali je glavna naša obična kičica, koja je karakte- ristična po tome što su joj svi cvetovi (kite) na istoj visini.
Kičica je letnja biljka naših predela, s crvenim cvetićima, uspravnim stablom čak do 3 decimetra visine, koje se najčešće grana u gornjem svom delu. Donje joj je lišće široko jajasto, pravi pri dnu jednu „rozetu”, ubor, a gornje parno, udaljeno jedno od drugog, oblika jajastog do duguljastog i tankoprodužnog. Cveće je boje jarko do tamnocrvene, većinom mnogo brojno na jednom vrhu grozdane drške.
Ono nema peteljke, zbiveno je. Sva je biljka glatka. Raste po livadama i peskovitim mestima, na proplancima. Cveta u julu i avgustu. Gorkog je ukusa. U medicini se upotrebljava rascvetana biljka. Ranije je bila poznata kao trava protiv groznice. U staroj srpskoj farma- kopeji igrala je veliku ulogu, jer je ulazila u sastav raznih gorčina i kapljica . Pripada rodu lincure i može da zameni pravu lincuru (gencijanu).
Subscribe
If you enjoyed this article, subscribe to receive more just like it.
